Historia rodu Promniztów – część 1

Losy dawnych właścicieli Żar

Żary to piękne miasto i bez wątpienia mogą każdego chętnego zainteresować bogatą i długą historią. Nasze miasto miało w ciągu wieków miewało okresy, w których świetność Żar przyciemniała blask innych miast w naszym regionie. Historycznie rzecz biorąc wiele miast w Polsce miało swoich prywatnych właścicieli. Nie inaczej sytuacja miała się z Żarami. Przez dłuższy okres właścicielami naszego miasta byli Promnitzowie – śląski ród szlachetny. W cyklu wpisów pod tytułem „Historia rodu Promnitzów” chcemy Czytelnikom przybliżyć sylwetki tych, którzy niegdyś tu władali. W pierwszej części cyklu poznamy życie i karierę Baltazara von Promnitza.

Biskup i książę

Baltazar von Promnitz urodził się w Lasocinie, w 1488 roku. Był on synem Kacpra von Promnitza. Już wtedy Promniztowie były rodem bardzo uznanym na Śląsku. Wielu z nich sprawowało wysokie urzędy, mieli dobre układy z Kościołem, a także dbali o staranne wykształcenie swojego potomstwa. Dowodem na to był sam Baltazar, który w 1506 roku wyjechał do Frankfurtu nad Odrą, by studiować prawo na nowo powstałym uniwersytecie. Po jakimś czasie przeniósł się na Uniwersytet w Wittemberdze. Tam poznał Marcina Lutra oraz Filipa Malenchtona. Wprawdzie Baltazar był katolikiem i nie zmienił swojego wyznania na luterańskie, jednakże jego późniejsze życie udowodniło, że bardzo sympatyzował z reformacją.

Baltazar znalazł się w katedrze wrocławskiej w 1527 roku i został jej zarządcą. Urząd ten pełnił do 1534 roku. Cztery lata później otrzymał tytuł archidiakona katedry wrocławskiej. Nie minął kolejny rok, a Baltazar otrzymał mitrę biskupią. Uroczyście wjechał do katedry w 1539 roku. Co ciekawe, mimo że Promnitz był dostojnikiem kościelnym, miał on także tytuł księcia. Stało się tak, kiedy w 1548 roku nabył on księstwo pszczyńskie. Zadbał o stan prawny swoich włości. Według tych ustaleń ziemie, należące do von Promnitza były niepodzielne i nie podlegały sprzedaży, co obowiązywało dziedziców. Baltazar nabył Żary w 1556 roku.

Na swoich terenach nie zwalczał protestantów, a wręcz przeciwnie – pozwalał reformacji kwitnąć. Zmarł w 1562 roku w wyniku choroby płuc. Spoczywa w bazylice pod wezwaniem św. Jakuba i Agnieszki w Nysie.